Günümüz annelerinin en çok yakındıkları konu; çocuğum yemiyor, günlerce aç kalsa yine de açım demez, her gün ne yedireceğim ben bu çocuğa diye düşünmekten fenalık mı geldi, hanımlar buraya!
Şimdi bu durum, aslında daha anne sütünden başlar ve tamamlayıcı beslenme ile kendini gösterir. Biz anneler aman doymadı, sütüm de yetmedi, bu çocuk neden ağlıyor, kesin sütüm yetmedi! diye telaşlara kapılıp, çocuk doğduğu anda bir misket büyüklüğünde olan mideyi büyütüp çocuğa daha o zamandan besin seçme hakkını vermemek ile başlıyor.
Hanımlar, çocuklar sadece acıktıklarında huzursuzlanmazlar bu 1. 2. ve en önemli nokta ‘finger food’, yani çocukların parmakla yemek zamanı olan 9.- 12. aylarında aman her yerini batırdı, her yer dağılıyor diyerek, çocuğunuzu engelleyerek ileriki döneme yatırımlarınıza devam etmiş oluyorsunuz. O dönem, çocuğun sizinle birlikte sofrada olması ve parmaklarını batıra batıra yemek yemeğe çalışması, onun bunun sosyal bir aktivite olduğunu düşünmesine ve yeme alışkanlığının oluşmasına katkı sağlayacak olan en önemli dönemidir.
Gel gelelim bu zamanlar artık geçti, her şeyi de denedik; ama bir türlü yemek yemiyor. Size nacizane tavsiyem, çocuğunuzla inatlaşmayı bırakın. 2 gün aç kalsa o çocuk ölmez , hasta da olmaz; ama sonunda yiyeceği yemek ve sağlayacağınız düzen ile onun ileri dönemde sağlığına katkıda bulunmuş, onu beslenme ile koruyucu bir kalkan altına altmış olursunuz.
Bir de bir çocuğun yaşına göre alması gereken besin öğeleri farklılık gösterir. Okul öncesi dönem, okul dönemi, ergenlik dönemi, ihtiyaçların değişkenlik gösterdiği ve büyüme gelişmenin gerçekleştiği dönemdir. 3 yaşındaki bir çocuğun önüne 5 tane köfte koyup, ”Bunlar bitmeden oyun oynayamazsın, masadan kalkmak yok !”gibi davranışlarınız, onu yemekten daha da soğutup hem size hem kendisine işkence haline gelecektir.
5 köfte,3 yaşındaki bir çocuğun ihtiyacının çok üzerinde bir miktardır. O sebep ile çocukların hangi yaşta, neyi ne kadar tüketmesi gerektiğini bilmeniz gerekir. Bu bilgi, anne ve çocuk arasındaki bu soğuk savaşı dindirmek için güzel bir adım olacaktır. Tabi bazen bu durumlar altında farklı sebepler de olabileceğinden (örneğin; özellikle çalışan anneler, en çok yemek anında çocuklarıyla vakit geçirebildiğinden, çocuklar da huysuzluk yaparak o süreyi uzatıyor olabilirler.) bir uzman ile birlikte bu süreci yürütmek daha etkin sonuçlara ulaşmanızı sağlayacaktır.
Dyt Aslıhan ALTUNTAŞ